นี่ถ้าไม่ได้เข้าวงการมา ก็คงจะไม่รู้เลยค่ะ ว่าการเป็นนักแสดงหรือคนในวงการมันดีอย่างนี้นี่เอง เวลาไปเดินตลาด พ่อค้าแม่ค้าต่างก็หยิบโน่นหยิบนั่นใส่ถุงมาให้กินฟรีๆ ไม่รู้ว่าเค้าชอบที่ตัวเรา หรือบทบาทที่เราได้รับกันแน่ หรือเวลาเข้าแถวทำธุระเค้าจะลัดคิวให้ทันทีเลยล่ะค่ะ ในเมื่อเป็นอย่างนี้แล้ว จึงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ที่ผู้คนมากมาย ตะเกียกตะกายอยากจะเข้ามาอยู่ในวงการนี้ และแน่นอน ดิฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นค่ะ มีอยู่วันหนึ่ง ดิฉันไปเดินชื้อของที่ห้าง เดินๆ อยู่ ก็มีพนักงานกลุ่มหนึ่ง คงจะจำได้ว่าดิฉันเป็นดารา เค้าก็เลยลองเรียกดิฉันว่า คุณนี (จากเรื่อง หมอผีไซเบอร์) ดิฉันก็เลยหันไป แล้วก็ยิ้มให้ พวกเค้าก็ดีใจ กรี๊ดกันใหญ่เลย (สงสัยบทบาทนี้คงจะโดนใจแฟนๆ หลายคน) แต่บางคนเค้าไม่รู้จักนะคะ เค้าก็ถามว่า ใครเหรอ ไม่รู้จัก (แป่ว!) มีอยู่วันหนึ่งไปเดินงานกาชาด ขากลับจากโชว์ตัว ก็รีบจ้ำอ้าว (จะรีบไปไหนหว่า?) ขึ้นรถตู้กลับกับเพื่อนๆ นักแสดง เดินๆ ไป คนก็แน่นเอี้ยด ก็ต้องเบียดกันไป ก็มีคนจำได้อีก เค้าก็ทักดิฉัน นกยูงงงงง (หางเสียงยาวเชียว) เพื่อนคนนึงของเค้าก็ถามไหนๆ นกยูงไหน เค้าก็บอกว่า นกยูง เรื่อง ยัยไบบ้า ไง เท่านั้นแหล่ะค่ะ เพื่อนเค้าก็รีบหันมามองใหญ่เลย มองๆ ไม่ได้ระวัง หัวดันไปโขกกับคนอื่น โป๊ก (อูยยย....น่าสงสารมากเลยค่ะ) นั่นก็เป็นประสบการณ์ขำๆ เวลาที่เราเครียดๆ แล้วนึกถึงเรื่องขำๆ แบบนี้ขึ้นมาเมื่อไร ก็คงจะช่วยให้หายเครียดขึ้นมาบ้างในระดับหนึ่ง ว่าไหมคะ มีอยู่วันหนึ่ง ดิฉันกับเพื่อนๆ ก็ไปเที่ยวพักผ่อนกันที่พัทยา ไปนั่งริมหาด ที่เค้ามีเต็นท์ เก้าอี้ ไว้คอยบริการนะคะ ด้วยความหิวจัด ก็สั่งอาหารมากินกัน มีทั้งไก่เหลือง ปูนึ่ง หอยนางรม และอื่นๆ มากมาย ระหว่างนั้นก็คุยเรื่องสัพเพเหระกัน สักพักก็จะมีแฟนละครอยู่กลุ่มหนึ่ง มาเล่นน้ำ เค้าก็ซุบซิบๆ อะไรกันพักใหญ่ ?ใช่ไม่ใช่? ?ใช่นะฉันว่า? ?ฉันว่าไม่ใช่? ?แต่ฉันว่าใช่นะ เนี่ยโหนกแก้มแบบเนี้ย? ?หน้าเหมือนหรือเปล่า ไม่เห็นเค้าจะรู้สึกอะไรเลย? (อิอิอิ หารู้ไม่ ดิฉันแอบยิ้มอยู่กับพวกเพื่อนๆ อยู่ค่ะ ก็รู้สึกว่าพวกเค้าน่ารักดีนะคะ แต่แทนที่จะเข้ามาถามดิฉันซะก็หมดเรื่อง กลับถามกันเอง) เพื่อนดิฉันก็ทนไม่ไหวก็เลยตะโกนบอกไปว่า ?ใช่ค่ะ ดาราค่ะ จะขอลายเซ็นเหรอคะ มาเลยค่ะ ไม่ดุหรอก? จึงได้กล้าเข้ามา ไม่รู้ว่าเคยเจอกรณีดาราหยิ่งใส่หรือเปล่า เลยดูกล้าๆ กลัวๆ แต่ขอบอกเลยค่ะว่า ถ้าชื่นชอบดาราคนไหน ก็เข้าไปคุยและขอลายเซ็นได้เลยค่ะ เค้าคงไม่กัดหัวคุณหรอกค่ะ ดีเสียอีก เค้าจะได้รู้สึกดีที่มีคนจำได้ และชื่นชมเค้า แทนที่คุณจะยืนซุบซิบอะไรกันโดยที่เค้าไม่อาจรู้ได้เลยว่าคุณกำลังชมหรือนินทากันแน่ เพราะดิฉันเคยเจอกรณีแบบนี้ค่ะ ซุบซิบกัน แล้วก็มองดิฉันหัวจรดเท้า ไม่ยิ้มไม่อะไร แถมยังทำหน้าเหยเกใส่ แล้วก็หันไปซุบซิบกันต่อ ไม่ดีนะคะ ไม่ขอแนะนำ มันทำให้รู้สึกเหมือนกับโดนประกาศตัวเป็นศัตรู ซึ่งมันคงไม่เป็นเรื่องดีแน่ๆ ที่ยังไม่ได้รู้จักกันดี แต่กับมาทำกิริยาแบบนี้ใส่ อย่างไรก็ดี คนในวงการบันเทิงก็ย่อมมีทั้งคนดี และไม่ดีปะปนกัน เฉกเช่นวงการอื่นๆ ซึ่งมันเป็นสัจธรรมค่ะ คนดีก็มีอยู่มาก ส่วนคนที่เข้ามาหวังหาประโยชน์ในวงการก็มีให้เห็นบ้างเหมือนกัน หรือเข้ามาแล้วไม่ทำตัวเป็นตัวอย่างที่ดีก็มีให้เห็น แต่ยังไงก็อย่ามองวงการนี้ในแง่ร้ายเกินไปนะคะเพราะคนดีๆ ที่เค้าสามารถเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับสังคมก็มีให้เห็นไม่น้อย เราก็ควรจะสนับสนุนเค้าให้เป็นตัวอย่างที่ดีต่อไป หวังว่าคุณผู้อ่านคงจะเพลิดเพลินกับเรื่องเล่าที่ดิฉันเขียนมาให้อ่านกันนะคะ ชอบไม่ชอบยังไง ก็เขียนมา ติชม หรือแนะนำกันได้ค่ะ เพื่อว่าจะได้แง่คิดในหลายๆ แง่มุมยังไงล่ะคะ ไม่แน่ดิฉันอาจจะผันตัวเองไปเป็นนักเขียนบ้างก็ได้ ท้ายนี้ก็ขอให้คุณผู้อ่านและแฟนๆ มีความสุขกันทุกคนนะคะ
ข้อมูลจาก : หนังสือพิมพ์